Column 1: Vluchtgedrag?

donderdag 27 november 2008 · 0 reacties




Je begint een verhaal te schrijven op een stuk papier en na een paar zinnen merk je dat het niet loopt. Er komen wat schrijffoutjes bij en de stemming wordt negatiever. En dan gebeurt het: kras en scheur en prop en prullenbak
.

Een nieuw maagdelijk vel papier.



Het leven is wat minder vlot en gemakkelijk in dit soort dingen. Na een flink aantal zelfstandige jaren, dus vanaf het moment dat je als kind het huis verlaat en als volwaardige aardbewoner een landingsplaats vindt, merk je dat er een bepaalde afhankelijkheid is ontstaan. Niet eens onaangenaam. Je hebt een relatie, werk, vrienden en inmiddels kinderen.

Dat leven leidt een eigen leven. Aangenaam maar wel op een bepaalde manier dwingend. Na dit komt dat. Huisje. Peuterspeelzaal. Blijven werken of niet? Voortgezet onderwijs. Doen ze het goed? Kids troubles. En meer en meer financieel afhankelijk. De omgeving zal eerder de indruk hebben van: nou, die hebben het goed voor elkaar. Dat ziet er dan van de binnenkant uit heel anders uit. Niet dat we iets te klagen hebben, dat niet. Er zijn problemen van een heel andere orde in de samenleving.
Maar toch zorgt die jaarlijks weer terugkerende dwangprogrammering van vakantieplannen tot belastingaangifte voor onrust.

Dan breekt de tijd aan dat je voor het eerst ook zonder de kids op vakantie kunt. En dat smaakt al snel naar meer. En tijdens die vakanties kun je eens gaan inzoomen op de periode dat de kinderen de deur uit zijn. Geloof me nu even, deze plannen zijn absoluut geen reden om dat proces te versnellen, integendeel, wat loopt dat loopt. Maar we gaan niet pas nadenken wat we willen gaan doen als het "lege huismoment" daar is.

Achteroverleunend in de vakantiestoel komt al snel een voor de hand liggende reden bovendrijven: het weer.

Als we op een plek zouden kunnen zijn waar het seizoen gewoon een paar maanden langer duurt dan is dat een hele stap vooruit. Een van de laatste vakanties met de kinderen reden we vanuit zuid-west Frankrijk bij 27 graden weg en kwamen met 14 graden aan in Nederland op 1 september waarna we geen dag meer buiten hebben kunnen zitten op ons dat jaar aangelegde terras. In de wetenschap dat het dan tot mei duurt voordat je weer eens buiten kunt eten, uitzonderingen daargelaten, stemt dat niet zonnig.

Ennu, met 1000 km van hier ben je ook 1000 km dichter bij Zuid-Spanje om te overwinteren.

De kids de deur uit. We zijn dan rond 55 wellicht 57. En nog niet uitgewerkt. Sterker nog. Pensioen is nog niet aan de orde. En financiële onafhankelijkheid idem dito.
Werk. Daar zal aan gewerkt dienen te worden. Gezien mijn zelfstandigheid en de flexibiliteit van mijn echtgenote is het denkkader wat ruimer, tenslotte komen we zo al 26 jaar op ons pootjes terecht. Niet onaardig al zeg ik het zelf.

Als dat niet lukt zien we wel weer.

Ja, ja, het gras van de buurman is altijd groener. We weten ook wel dat er een grote romantische component schuilt in de wens om duizend kilometer op te schuiven in een toch wel andere cultuur en taal, alleen voor een paar uurtjes meer zon. En in de wetenschap dat de bureaucratie er zeker niet minder om zal worden, maar ook niet echt erger, trouwens.

Maar er is meer. De drukte hier. Het geregelde. Haastige. Dwingende. Vervuilde. Consumerende. Grootbehuisde. Schreeuwende.

Of maak ik het nu te erg?
Dat maakt niet uit. Als we in Friesland zouden willen gaan wonen is er bijna automatisch meer begrip. En uiteindelijk is ons doel maar een paar honderd kilometer verder.
Met wat randvoorwaarden is het gewoon een verhuizing. En die randvoorwaarden vullen we ondertussen in.

De taal leren. De cultuur verkennen. Websites en Fora doorspitten. Do's en Don'ts verzamelen, of beter gezegd "tout ce qu'il faut faire et ne pas faire". Wikken en wegen. Met vrienden praten die al jaren in Frankrijk wonen. Allemaal verstandige dingen.

Maar is het nu vluchtgedrag of niet?

Ja, een beetje. Maar ook een beetje een nieuw blad papier. En een beetje behoefte aan ruimte, rust en zon, zon, zon. En een beetje een droom. En luxe.

Een cadeau, ja, dát zal het zijn.

Wat gaan we daar dan doen?

woensdag 26 november 2008 · 0 reacties

Niets.


Niets?


Nou, in principe niet maar de werkelijkheid zal toch anders zijn. En dat is zeker nu nog van vele (externe) factoren afhankelijk.
Werk, dat niet meer moet maar juist mag. Op momenten en in perioden dat het óns schikt.
Dat is nu het richtpunt.

Realistisch? We weten het niet. Maar we laten ons er ook niet door afschrikken. Iets met gîtes, workshops gaat door ons heen. Maar ook schrijven, internet is overal beschikbaar.

Ja, daar moet dan wel aan gewerkt worden. Het is niet gemakkelijk. Dát werk kunnen we de komende jaren dan doen. Er zijn best mogelijkheden.
En slim zijn we altijd al geweest.


lees de labels: "werk"

Waarom gaan we ooit?

· 0 reacties

Er zijn een paar redenen die op dit moment een grote rol spelen:


Het weer

Zoals het er nu uitziet is het seizoen in Frankrijk toch echt een paar maanden langer dan hier in Nederland. Natuurlijk houden wij ook de ontwikkelingen van het weer en het klimaat in de gaten. Het zou zelfs nog een een breekpunt kunnen worden, toch veel warmer dan gedacht of andersom een tegenvallend seizoen zoals de laatste twee jaren in zuid Frankrijk het geval was, beide een reden om een andere plek te gaan kiezen.

lees de labels "het weer" en "het klimaat"

Het milieu

Nederland is het meest vervuilde en vervuilende land van Europa. In Frankrijk zijn er gebieden die te vergelijke zijn met het noorden van Noorwegen voor wat betreft schone lucht.



lees de labels "milieu"

De afstand

Tussen de 1000 en 1100 kilometer. Een reisdag voor fitte reizigers. Per trein (TGV) of vliegtuig te bereiken.

lees de labels "de route"

De mensen

De Fransen. Zijn op zich niet echt te typeren en dat mag ook niet. In het zuiden heerst er wel een vorm van relaxedheid die juist bij ons past. Dat dat ongetwijfeld nadelen zal hebben zullen we ook wel ontdekken. Soit.

lees label "De Fransen"


De rust

lees de labels: "rust"

De ruimte

Eerst maar eens de kale feiten: Nederland heeft een oppervlakte van 41.526 km2 en heeft ruim zestien miljoen inwoners. We zijn daarmee het dichtstbevolkte land in Europa en een van de dichtstbevolkte landen ter wereld (ca. 385 inwoners per km2). En wanneer je de wateroppervlakte niet meetelt, dan heeft Nederland volgens het CBS een bevolkingsdichtheid van 468 per km2. Natuurlijk zijn er grote regionale verschillen: zo kent de Randstad zo'n duizend inwoners per vierkante kilometer, het noorden circa 190, het zuiden en het oosten gemiddeld 440.

(bron: http://www.tekstbureauhollandsekost.nl/Intermediair.htm)

Frankrijk:

99,6 /km2

inclusief overzeese gebieden (bron:http://nl.wikipedia.org/wiki/Lijst_van_landen_naar_bevolkingsdichtheid)


en dat verloopt van ongeveer 1000/km2 (onze randstad) rond en in Parijs tot 42/km2 in limousin


lees de labels: "ruimte"


De taal

Nee, we gaan niet speciaal voor de taal naar Frankrijk. Wat dat betreft zouden we met Engels of Duits vele malen beter uit de voeten kunnen. Andere argumenten drijven ons naar Frankrijk. De taal nemen we dan voor lief.
Het is een mooie taal dus erg is het al helemaal niet. Maar het leerproces is wel moeilijker geworden.

lees de labels: "taal"


Eerste post

dinsdag 25 november 2008 · 0 reacties

Ja, weer een Frankrijk dagboek. Inderdaad zal de tijd moeten uitwijzen of het pad gevolgd wordt zoals het is ingegaan.

Je weet het niet hè? Zeggen wij wel eens tegen elkaar.

Lees met ons mee en reageer waar je wil.

Volgers van deze Blog

Waarom deze weblog?

Sinds 2006 denken wij, een echtpaar 1959 -1960, na over wat we willen mochten onze 3 kinderen de deur uit zijn (dat duurt nog een paar jaar). En omdat je als je iets goed wilt doen er goed over na moet denken, doen we dat vanaf dat moment ook in steeds gestructureerder vorm.

"Wij gaan naar Frankrijk in 2015".

Wij zijn dan om en nabij 55 jaar.

Het kan iets later worden. Kan ook eerst reizen en dan pas wonen worden, maar het blikpunt is er.


Zodat we nu de Franse taal aan het leren zijn.

Hier lees je in een maandelijkse column de ontwikkelingen, hoogtepunten en teleurstellingen op de weg er naar toe.

Als het goed is worden het 85 columns, los van de berichtjes tussendoor.

(en dat is wellicht wat optimistisch)

TV5.org info - France

Le Monde: à la une