Column 2: Het weer

dinsdag 30 december 2008 · 1 reacties



Er gaat iets fout. Sinds we (weer) naar Frankrijk op vakantie gaan lijkt het alsof het weer in de zomer steeds slechter wordt, terwijl we, zoals te verwachten in ons voorlopig doel Gard (30), Languedoc-Roussillon, toch zo'n 335 dagen zon mogen ontvangen. In 2007 en 2008 was dat zeker niet zo, gevoelsmatig in ieder geval. Het was gewoon een koude, slechte zomer. We waren er ook in mei 2008 en dat was een waterballet.
De Fransen zelf klagen er ook over. Augustus 2008 was 6 graden onder het lokale gemiddelde voor augustus. Maar tegelijkertijd halen ze er de schouders over op. "Rien à faire".

Ook op weblogs van Nederlanders in Frankrijk lees ik teleurstelling over het weer. En het weer daar gaan we straks voor. Geen Californische toestanden met alle dagen 26 graden en strak blauw, neen, gewoon de seizoensverhoudingen omgekeerd: lang buitenleven en kort binnen. En dat laatste is in Nederland in ieder geval waar. Sinds het einde van de vakantieperiode zitten we binnen. Buiten eten of lunchen is er niet meer bij. En dat duurt dan tot, enkele uitzonderlijke dagen daargelaten, eind april. Dat zijn ácht maanden. Acht maanden.

Dus is het weer een belangrijke drijfveer waarop het uiteindelijk definitieve wonen is gebaseerd. We noemen het niet emigreren. Technisch gezien is dat misschien wel zo maar er zijn genoeg landen waar mensen 1000 km kunnen verhuizen zonder noemenswaardige aanpassingen. Zo zien wij dat ook op een paar kleinigheden na. Dat wij nou net in zo'n klein kikkerlandje zijn geboren.

1000 Km naar het zuiden moet dus net zoals het klinkt een flinke duit warmte opleveren, het omgekeerde seizoensritme. Veel buiten zijn en weinig de kachel aan. Veel licht op je lijf. Dat werkt voor ons.

En laat juist nu dat weer of klimaat zegt u het maar in de war zijn. Waar Zuid-Frankrijk synoniem was voor zon is het nu onderweg naar. Naar wat? Grilliger weer? Toch veel warmer? Of juist heel en veel natter? Er zijn veel tegenstrijdige berichten alhoewel de meest serieuze daarvan toch wel in de richting van warmer en extremer wijzen. (en dus ook veel extreme buien).
Ach, maar jullie gaan toch pas écht in 2015? Ja, maar daar gaat echt wel wat voorbereiding aan vooraf. Stel dat we, omwille van het weer over een paar jaar toch moeten gaan denken over Spanje, Italië of zelfs Denemarken of Noorwegen. Dan zitten we qua taal weer op nul. En qua gevoel ook.

STOP!

(dit gaat nergens heen!)

Het is gebaseerd op angst. Angst dat het door de grilligheid van de natuur toch allemaal heel anders gaat worden.
Soit. Laat maar lopen. Rien à faire.

Als het gemiddeld een stuk warmer is en zonniger dan komt het wel goed. En bovendien zijn er meer en inhoudelijker redenen om te gaan. Waarover later meer.

Over 24 uur staat hier de hele wijk weer in brand en de hond (golden 13,5 jaar) op tilt.

Stilte is ook al zo'n reden.

Bon fête de fin d'année




la subtilité de la prononciation

dinsdag 23 december 2008 · 1 reacties

Intro:
Om ook mijn franse taal vorderingen in de komende jaren te kunnen volgen schrijf ik hier af en toe iets in de Franse taal. Dat is leuk. Reageer gerust met in het achterhoofd dat het ter lering en vermaak is bedoeld en niet meer dan dat.
Het stukje is trouwens uit mijn Franse les die het onderwerp VVT oftewel Plus-que-parfait samen met OVT (passé composé) droeg vandaar de wat vreemde constructie.


Camping l'Amelie plage

Il y a deux ans que j'avais démandé la direction pour trouver une adresse. J'ai demandé à deux vieille dames: "Pourriez-vous me donner la direction pour camping l'Amelie Plage? "
Elles n'avaient pas compris le question et j'ai repeté mon question encore et encore.
À un instant une de deux dames avait dit: "Ah!, campíng l'Amelie Plage", "Mais oui, ecoute..."


Ik legde de klemtoon van het woord "camping" verkeerd en daardoor kwam de vraag in zijn geheel niet binnen. Nog immer is de uitspraak van leenwoorden door Fransen een verrassing.
Ook grappig bij de aankondiging van Amerikaanse of Engelse artiesten.

Eerste taal ervaring

vrijdag 19 december 2008 · 0 reacties

Nee, niet mijn eerste woordjes maar de eerste echte ervaring met de Franse taal. En daar reken ik ook niet mijn drie jaren Havo Frans met toto uitslagen bij. Goede herinneringen aan mijn Franse lessen heb ik wel daar ik na het ontvangen van wéér een 3 steevast na afloop van de les munten ging ruilen met diezelfde leraar (die de hopeloosheid waarschijnlijk al doorhad).

Nee, een échte vakantie in Frankrijk met vrienden en hun kind van één, nu geen vrienden meer maar dat is een ander verhaal.

We schrijven 1985.

We hadden een huisje gehuurd in de Dordogne. In onze onwetendheid zouden we op 14 juli vertrekken en toen we ter elfder uren een waarschuwing kregen (nog geen internet hè) besloten we niet om 8 uur 's ochtends weg te rijden maar 's avonds al. En dat was nodig want over de rit van normaal 12 uurtjes rustig aan hadden we nu 23,5 uur nodig en doorpezen. Rond parijs zijn we binnendoor gereden tot pikdonkere landweggetjes aan toe. Errug jongig en dommig. Nu kunnen we er om lachen.

(En dat kind, hoor ik moeders nu denken. Ach dat was een slaapschatje, niks geen last van)

Aangekomen, want ook zonder tom-tom was de plek goed te vinden. Het huisje bleek bewoond. Hallo, we wisten dat we van lokale Fransen via een verhuurclub huurden maar ze moesten niet zó dichtbij blijven hè.
Met gebaren werd ons duidelijk gemaakt dat we even moesten wachten. En even later verscheen de plaatselijke contactagente die natuurlijk ook slechts Frans sprak.

Met veel omhaal maakte ze me duidelijk in de auto te stappen. Ondertussen sprak ze maar over "madame piesjnamboeoeoer".

Daar kom ik niets van maken, was dat een andere agente in het hoofdkantoor of zo? Madame Piesjnamboeoeoer.

Ikke mee dus, en na een kort - op zijn Frans- ritje stopten we bij een telefooncel. Ze stapte uit en ging direct bellen. Even later gebaarde ze en gaf me de hoorn.

Ik zeg "Hallo"

"Ja, hallo, met mevrouw Pijnenburg, ik begrijp dat jullie...." de rest ontging me even want het flitste door me heen: mevrouw Pijnenburg was de Nederlandse contactpersoon waar we de reservering hadden geregeld. Maar met zo'n Franse uitspraak...

Enfin, het bleek te gaan om een vergissing. Of we één nacht met die familie in huis wilden doorbrengen, 's ochtends zouden ze vertrekken.
Ach, hartstikke gezellig toch? Een half uur laten maakten we kennis met het Franse leven, apero, handen en voeten kletsen en eten.

Uren later gingen we naar bed. Ik herinner me dat we via de ene slaapkamer naar de onze moesten en in die ene lag Oma. Lag? Zat bijna rechtop. Te snurken alsof het oorlog was.

Gelukkig hebben wij daar geen last van. Na die rit en avond sliepen we direct.

Verder werd het een leuke, hete vakantie.
Het heeft tot 2005 geduurd voordat we weer naar Frankrijk gingen. Maar toen ging het roer ook om. Waarover later meer.

Vanaf dat eerste jaar was bij ons een sneetje peperkoek een sneetje......

piesjnamboeoeoer

wat dan verder weer niemand begreep.

Taal. Het is steeds leuker geworden.

Paris: Marché Aux Puces

woensdag 17 december 2008 · 2 reacties

(dit artikel verscheen eerder op mijn weblog)

Ook wel Les Puces genoemd. Paris-Saint-Ouen

Oftewel gewoon vlooienmarkt. Maar dan heel groot, heel, heel groot. Gewoon een klein dorp vol straatjes met winkeltjes en stalletjes. Niet honderden maar duizenden. In één dag kom je daar niet doorheen.


Gemakkelijk te vinden aan het eind van Metrolijn 4: Porte de Clignancourt. Je kunt ook de betreffende afslag op de periferie nemen echter dan moet je daar parkeren en dat is nu niet de meest veilige omgeving om dat te doen.

Wat in opkomst is zijn de plastic jaren 50 en 60 artikelen; leuk om herinneringen op te halen. Veel oranje ook. Voor de prijs hoef je er trouwens niet heen; die is schrikbarend. Dan kun je beter naar het Verenigd Koninkrijk.

Hier een fotoalbum:

Marché Aux Puces


Midden in die markt is er een café restaurant. Chantant. De hele dag live muziek door de eigenaar en personeel. Of een bezoeker die een verzoeknummer wil zingen.

Chez Louisette heet het en het is de moeite waard. Neem er bijvoorbeeld de vissoep. Maar kom op tijd want de markt sluit om 18.00 uur en zij dan ook en dan is het eten op. Na elke paar liedjes gaat de pet rond dus reken op wat extra uitgaven als je wilt blijven zitten (en dat wil je).
In het album hierboven ook wat interieur foto's. Op het internet is verder weinig te vinden.

Aanrader voor liefhebbers van oude kwaliteit en houders van stevige slenterbenen.

Chez nous, c'est aussi jolie

zondag 7 december 2008 · 0 reacties

De Taal Meter

vrijdag 5 december 2008 · 0 reacties






























Rond mei 2009 ben ik klaar met B1.
B2 zou ik dan klaar kunnen hebben in 2011
C1 (aangenomen ook 2 jaar) in 2013
en C2 jawel hoor: 2015

maar dan klets ik al een aardig eindje weg.

Ik doe dit bij de Alliance Francaise en dat bevalt me tot nu toe prima, ze doen het ook pas 120 jaar, vandaar.

Volgers van deze Blog

Waarom deze weblog?

Sinds 2006 denken wij, een echtpaar 1959 -1960, na over wat we willen mochten onze 3 kinderen de deur uit zijn (dat duurt nog een paar jaar). En omdat je als je iets goed wilt doen er goed over na moet denken, doen we dat vanaf dat moment ook in steeds gestructureerder vorm.

"Wij gaan naar Frankrijk in 2015".

Wij zijn dan om en nabij 55 jaar.

Het kan iets later worden. Kan ook eerst reizen en dan pas wonen worden, maar het blikpunt is er.


Zodat we nu de Franse taal aan het leren zijn.

Hier lees je in een maandelijkse column de ontwikkelingen, hoogtepunten en teleurstellingen op de weg er naar toe.

Als het goed is worden het 85 columns, los van de berichtjes tussendoor.

(en dat is wellicht wat optimistisch)

TV5.org info - France

Le Monde: à la une