Eerste taal ervaring

vrijdag 19 december 2008 ·

Nee, niet mijn eerste woordjes maar de eerste echte ervaring met de Franse taal. En daar reken ik ook niet mijn drie jaren Havo Frans met toto uitslagen bij. Goede herinneringen aan mijn Franse lessen heb ik wel daar ik na het ontvangen van wéér een 3 steevast na afloop van de les munten ging ruilen met diezelfde leraar (die de hopeloosheid waarschijnlijk al doorhad).

Nee, een échte vakantie in Frankrijk met vrienden en hun kind van één, nu geen vrienden meer maar dat is een ander verhaal.

We schrijven 1985.

We hadden een huisje gehuurd in de Dordogne. In onze onwetendheid zouden we op 14 juli vertrekken en toen we ter elfder uren een waarschuwing kregen (nog geen internet hè) besloten we niet om 8 uur 's ochtends weg te rijden maar 's avonds al. En dat was nodig want over de rit van normaal 12 uurtjes rustig aan hadden we nu 23,5 uur nodig en doorpezen. Rond parijs zijn we binnendoor gereden tot pikdonkere landweggetjes aan toe. Errug jongig en dommig. Nu kunnen we er om lachen.

(En dat kind, hoor ik moeders nu denken. Ach dat was een slaapschatje, niks geen last van)

Aangekomen, want ook zonder tom-tom was de plek goed te vinden. Het huisje bleek bewoond. Hallo, we wisten dat we van lokale Fransen via een verhuurclub huurden maar ze moesten niet zó dichtbij blijven hè.
Met gebaren werd ons duidelijk gemaakt dat we even moesten wachten. En even later verscheen de plaatselijke contactagente die natuurlijk ook slechts Frans sprak.

Met veel omhaal maakte ze me duidelijk in de auto te stappen. Ondertussen sprak ze maar over "madame piesjnamboeoeoer".

Daar kom ik niets van maken, was dat een andere agente in het hoofdkantoor of zo? Madame Piesjnamboeoeoer.

Ikke mee dus, en na een kort - op zijn Frans- ritje stopten we bij een telefooncel. Ze stapte uit en ging direct bellen. Even later gebaarde ze en gaf me de hoorn.

Ik zeg "Hallo"

"Ja, hallo, met mevrouw Pijnenburg, ik begrijp dat jullie...." de rest ontging me even want het flitste door me heen: mevrouw Pijnenburg was de Nederlandse contactpersoon waar we de reservering hadden geregeld. Maar met zo'n Franse uitspraak...

Enfin, het bleek te gaan om een vergissing. Of we één nacht met die familie in huis wilden doorbrengen, 's ochtends zouden ze vertrekken.
Ach, hartstikke gezellig toch? Een half uur laten maakten we kennis met het Franse leven, apero, handen en voeten kletsen en eten.

Uren later gingen we naar bed. Ik herinner me dat we via de ene slaapkamer naar de onze moesten en in die ene lag Oma. Lag? Zat bijna rechtop. Te snurken alsof het oorlog was.

Gelukkig hebben wij daar geen last van. Na die rit en avond sliepen we direct.

Verder werd het een leuke, hete vakantie.
Het heeft tot 2005 geduurd voordat we weer naar Frankrijk gingen. Maar toen ging het roer ook om. Waarover later meer.

Vanaf dat eerste jaar was bij ons een sneetje peperkoek een sneetje......

piesjnamboeoeoer

wat dan verder weer niemand begreep.

Taal. Het is steeds leuker geworden.

0 reacties:

Volgers van deze Blog

Waarom deze weblog?

Sinds 2006 denken wij, een echtpaar 1959 -1960, na over wat we willen mochten onze 3 kinderen de deur uit zijn (dat duurt nog een paar jaar). En omdat je als je iets goed wilt doen er goed over na moet denken, doen we dat vanaf dat moment ook in steeds gestructureerder vorm.

"Wij gaan naar Frankrijk in 2015".

Wij zijn dan om en nabij 55 jaar.

Het kan iets later worden. Kan ook eerst reizen en dan pas wonen worden, maar het blikpunt is er.


Zodat we nu de Franse taal aan het leren zijn.

Hier lees je in een maandelijkse column de ontwikkelingen, hoogtepunten en teleurstellingen op de weg er naar toe.

Als het goed is worden het 85 columns, los van de berichtjes tussendoor.

(en dat is wellicht wat optimistisch)

TV5.org info - France

Le Monde: à la une